We kunnen er niet om heen, in de eerste drie ronden hebben we drie kansloze nederlagen moeten
incasseren. Dit is echter geheel tegen de verwachtingen in want de voorbereiding was voortreffelijk.
Tijdens het Corona-vacuüm hebben Willemiek en ik privé lessen gevolgd bij onze Russische coach.
Allereerst werd ons basisspel beoordeeld, de eerste conclusie was ‘jullie spelen met plastic, laten we
daar eens snel mee stoppen’. Onder luid protest hingen we de plastic shuttles aan het net en gingen
we de strijd aan met die nare veren shuttles, die fragiele dingen die steeds slechter worden
naarmate de rally vordert. Kansloos en oneerlijk luidde ons verdict maar onze Russische coach was
onverbiddelijk, ‘het is veren of jullie kunnen omkeren!’ Daarnaast werd ons spelniveau beoordeeld,
de conclusie was hard, ‘jullie spelen als een kip zonder kop!’ Klare taal, om het spelniveau te
verbeteren werd allereerst de theorie van het badminton behandeld. Enkele sessies in het klaslokaal
volgden, maar al snel had onze Russische coach door dat het stampen van pure theorie (voor mij)
toch écht een tikkeltje te hoog gegrepen was. De oplossing werd gevonden in pakkende beeldspraak.
In de maanden die volgende weergalmden de instructies van onze Russische coach door de zaal
динозавр (dino), сурикат (stokstaartje), павлин (pauw), улитка (slakje) of ленивец (luiaard)! Zonder
gelijk alle technische details prijs te geven zal ik toch een tipje van de sluier oplichten.

Nu ik er zo over nadenk is deze inleiding voor dit verslag eigenlijk helemaal niet handig gekozen, want
zowel Willemiek als ikzelf waren vrijdag helemaal niet van de partij. Alhoewel, Willemiek was wel
degelijk aanwezig maar dan als supporter. Ze was niet de enige want ook José was naar de nieuwe
hal gekomen om ’t vlaggenschip aan te moedigen.
Ikzelf was wegens tegenvallende resultaten door de teamkapitein verbannen tot het eerste
schaakteam van Zwolle. Helaas kampt Willemiek nog altijd met een writers block (aan de been) maar
desondanks heeft wel ze wel de nodige informatie doorgespeeld voor het inhoudelijke deel van het
verslag!

Tijd voor de wedstrijden tegen het tweede team van de Blauwvingers. Arjen en Sander beten de spits
af tegen Mechiel en Sander. In de eerste set konden ‘de onzen’ geen vuist maken, mogelijk verward
door de overkill aan Sanders op de baan 21-12. Dat Sander al tijdens het inspelen zijn bespanning
had stukgeslagen maakte het er niet makkelijker op. In de tweede set raakten ‘de onzen’ wat beter
op elkaar ingespeeld maar het mocht niet baten 21-17.
De eerste competitie partij van Lisa was direct een pittige. Lisa en Karen namen het op tegen Elleke
en Linda. Het was niet bepaald een partij om even lekker wat wedstrijd ritme op te doen. In beide
sets bleken Elleke en Linda toch echt een maatje te groot 21-12, 21-12.
Ouderwets strootje trekken bepaalde wie als eerste en wie als tweede heer zou spelen. Het lot
bepaalde dat Sander het als eerste heer mocht opnemen tegen Mechiel. Sander speelde wel lekker
in de enkel hij verloor de eerste met 21-18 maar won de tweede met 22-20! Mechiel begon wat
gefrustreerd te raken maar echt in problemen kwam hij in de derde set niet, want Sander gaf na het
winnen van de tweede set direct op om nog even lekker te kunnen mixen met Lisa!
Karen speelde als eerste dame tegen invalster Linda omdat Dineke (die er wel was om te tellen)
geblesseerd is aan haar arm. Stiekem was deze invalster eigenlijk gewoon heel goed, wat mij betreft
tekenen we bezwaar aan. Sterke invalsters opstellen, mag dat wel!? Linda won met 21-13 en 21-11
maar geluk bij een ongeluk door de korte rally’s was Karen fysiek niet echt moe geworden.
Arjen sloeg tegen Sander (van de Blauwvingers) veel shuttles buiten de lijnen, de partij ging met 21-
10 en 21-09 naar Sander. De schrik ging door het hele team toen Arjen tijdens een rally de balans
verloor en achterover op de grond viel! Iedereen keek gespannen toe, het zal toch niet weer
gebeuren… Het lot was ons gunstig gezind want Arjen stond direct weer op en zei “ja hoor het gaat
weer”. Gelukkig maar want met de zware blessure van Willemiek, het chronisch ongemak van
Sander, Karens hamstring van vorige week hebben we ons portie blessureleed voor dit seizoen wel
weer gehad.
Lisa moest er na een aantal weken feesten in het Oostblok weer duidelijk inkomen. Begrijpelijk want
weken lang op een ligstoel genieten van gespierde obers vol dienbladen met heerlijke cocktails staat
in schril contrast met de inspanningen die in de badmintonhal geleverd moeten worden. Helaas
kwam Lisa er niet aan te pas tegen Elleke 21-12, 21-06. Om je een hart onder de riem te steken, je
hebt als enige 0 uit 1, da’s beter dan de rest van het team want wij hebben allemaal 0 uit meer
partijen!
Helaas ontbreekt de informatie over de mix van Arjen en Karen tegen Linda en Sander. Zou dit
wellicht aan de setstanden 21-08, 21-08 hebben gelegen!? Joost mag het weten.
Sander en Lisa speelden in de eerste set mooi en effectief, Lisa was mega snel aan het net en pakte
alle korte shuttles. Sander stond zijn mannetje in het achterveld en was lekker aan het smashen en
aan het droppen 14-21. Lisa had in de eerste set goed door dat de tegenstanders een soort halve mix
speelden waarbij de dame niet alleen maar vooraan stond. Alleen konden Lisa en Sander er in de
tweede en derde set geen goed gevolg meer aan geven 21-16, 21-10. Kijk, Willemiek hier had je dus
moeten coachen, ‘dinoooo’!
Zo liep ’t vlaggenschip weer eens hard op de klippen. Maar geen nood want na een 8-0 verlies ligt er
een zee aan ruimte voor verbetering! Wat mij betreft liggen we nog mooi op koers voor promotie!

Door het ontbreken van de kantine (wordt pas in november gebouwd) was er geen gelegenheid voor
een drankje. De nieuwe hal van de Blauwvingers ziet er overigens fraai uit al is het felle witte licht
wel even wennen. Tijdens de thuiswedstrijd halen we het drankje wel weer in!

Het vlaggenschip is gesponsord door: