De vacature had een niet-misverstane uitwerking gehad, een horde dames had zich gemeld bij de
ZBC hal. Het selectiebeleid van Karen was echter streng, er werd strikt op de blessuregevoeligheid
toegezien. Als de vraag “wie is Jessica?” niet overtuigend werd beantwoord werd de dame vriendelijk
doch meedogenloos de deur gewezen. Arjen (met zonnebril, oortje én strak in het pak) zag er
nauwlettend op toe dat de instructies van Karen werden opgevolgd. Uiteindelijk was het Gea die aan
alle selectiecriteria voldeed, aan haar de eer om mee te draaien in ‘t vlaggenschip onbetwist het
spraakmakendste team van ZBC!
Arjen gaf zijn enkel nog een weekje rust om de 27ste te kunnen excelleren. Lisa is lekker op vakantie
en vermaakt zich prima met al het mannelijk schoon in Noord Macedonië. Haar reactie ‘no comment’
spreekt boekdelen, volgens mij weet iedereen nu wel hoe de vlag er bij hangt (wellicht ietwat
suggestieve berichtgeving van mijn zijde!).
Zoals bekend staat Willemiek, nota bene de sterkte speler van het team, de rest van het seizoen
langs de zijlijn. Wat is dit toch een ONMEUNIGE domper, een echte aderlating voor het team
(toepasselijk want ik had in de middag nog bloed gegeven)! Inmiddels kunnen we stellen dat
Willemiek de achillespees van het team is. Weliswaar een echte teamspeelster maar ze houdt het
been stijf en dat is qua badminton niet handig. Natuurlijk moet ik nu wel oppassen dat ik Willemiek
niet tegen het zere been schop, dat zou immers door merg en been gaan. Willemiek … humor is het
beste medicijn zullen we maar zeggen!
Ik was nog druk bezig met het schrobben van de vloer toen de bezoekers uit Hardenberg arriveerden.
Kijk, als ontvangend team wil je toch gelijk een goede indruk maken, de bezoekers hoor je nu
eenmaal met alle egards te behandelen. Daarnaast stond er om 22:00 uur een salsa activiteit op het
programma, in zo’n geval laat ik echt niets aan toeval over.
Helaas werd het aanbod van Sander om met veer te spelen resoluut door Hans en Age verworpen,
een kleine tegenslag maar geen nood onze geest is immers zo flexibel als plastic. Nadat onze
teamkapitein Arjen de schoongeschrobte vloer had goedgekeurd werden de wedstrijden geopend.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Het was een déjà vu, net als vorige week hadden Sander en ik de shuttle totaal niet onder controle
en hadden we weinig aan onze snelheid op de baan. De punten tegen Age en Hans bestonden uit
korte rallies en (te) veel onnodige fouten, voordat we er erg in hadden was de eerste set alweer
verloren met 17-21. Aan het begin van de tweede set nam Sander zich voor om met ruimere marges
te gaan spelen en had ik ook vast een geniale ingeving! De tweede set was spannend en we stonden
aan het einde van de set enkele keren gelijk maar een wedstrijd punt tegen bleef ons bespaard, op
wilskracht met ‘zero’ controle sleepten we de set er toch nog uit met 24-22. In de derde set hadden
we mede door uitstekend serveerwerk van Sander al snel een ruime voorsprong maar bij 12-6 kwam
de klad er weer in en werd het toch weer spannend. De mannen uit Hardenberg kwamen zelfs
helemaal terug tot 19-19, leuk voor het publiek maar geheel niet de bedoeling! De laatste twee
punten vielen onze kant op, de dobbelstenen waren ons klaarblijkelijk goed gezind. Wederom
stapten we gefrustreerd de baan af, het is geduw, getrek en gepruts…
Op de andere baan speelde Karen met haar kersverse partner Gea. Voor iedereen en zeker ook voor
Karen en Gea was het een groot vraagteken wat de wedstrijd zou brengen. Zo nu en dan ving ik een
glimp op, tot mijn genoegen boden onze dames kranig weerstand! Zeker voor een eerste keer samen
zag het spel er goed uit, Gea was razendsnel en Karen hield de druk in het achterveld. Helaas werd er
wel met tweemaal 16-21 verloren, maar dat mag de pret niet drukken. We mogen trotst zijn, de
vacature is met Gea goed ingevuld!! Alhoewel, … misschien toch een kleine kanttekening want kan ik
mij niet aan de indruk onttrekken dat Gea super fit oogt, … is ze wel blessuregevoelig genoeg voor
ons team!? Welnu tijd zal het leren!
Net als vorige week stond het 1-1 na de dubbels een prima uitgangspunt. Karen mocht het opnemen
tegen Jolanda en trok de pot naar zich toe met 21-18 en 21-16. Eigenlijk moet ik nu beschrijven hoe
oogstrelend en geniaal het spel Karen is maar helaas ik heb echt helemaal niets meegekregen van
deze pot, excuses Karen!
Het woord FRUSTRATIE komt in mij op als ik terugdenk aan de singel tegen Age. In Coronatijd goed
gewerkt aan de conditie om de snelle veren jongens wat langer partij te kunnen bieden, niets is
immers leuker dan achter veertjes aan te rennen. Tegenwoordig ben ik zelfs instaat om zo nu en dan
een rally’s op te bouwen (soms, niet altijd hè)! Maar in de 7
de divisie is alles anders, …
De eerste set won ik met 21-19 en in de tweede ging ik goed van start ik stond 4-0 voor toen Age van
tactiek veranderde door steeds vaker vanuit het achterveld te gaan smashen op mijn voorhand.
Precies wat ik wilde want na een geblokte return zijn er kansen te over om het initiatief in de rally
over te nemen. Probleem was echter dat ik keer op keer niet thuis gaf, vaak sloeg ik gewoon
helemaal mis (!!) en als ik hem dan eens had belandde deze in het net (ik hoor Sander nog zeggen, …
je moet niet blokken maar duwen). De frustratie begon zich op te stapelen en het kostte veel moeite
om in de tweede set het koppie erbij te houden, op zowel 19-19 als 20-20 trok ik in de
slagenwisseling aan het kortste eind waarna Age met de set aan de haal ging. De derde set liet ik
lopen want ik had er even geen zin meer in.
Na dit debacle stond het 2-2 en was het aan Gea en Sander de eer om het Vlaggeschip op koers te
houden. Gea kwam toch wel een tandje tekort tegenover Cora het werd 12-21 en 11-21. Geen man
overboord want was een mooie leerzame pot. Zeker gezien het feit dat dit de eerste keer was dat
onze dame in competitieverband uitkwam voor ZBC! Sander spaarde zich in de enkel tegen Hans om
samen met Gea te kunnen knallen in de mix, de partij ging met 16-21 en 14-21 naar Hans. Zodoende
keken we tegen een 4-2 achterstand aan en wisten we dat het wel eens moeilijk zou kunnen worden
om de wedstrijd tegen Hardenberg te winnen.
Karen en ik mochten opdraven tegen Age en Cora. In de eerste set stonden Karen en ik met 16-20
achter maar desalniettemin wisten we deze set uit het vuur te slepen. Vermoedelijk omdat het
positiespel van Karen en mij zo onorthodox is dat niet alleen wijzelf maar ook de tegenstanders
geregeld volledig verrast waren! Onze ‘powergirl’ Karen had Age in deze fase een paar maal mooi tuk
in het achterveld! De magie van het onconventionele spel was in de tweede en derde set echter
uitgewerkt. De Harderwijkers waren net een tikkeltje stabieler en beschikten over een tikje meer
vernuft. Ere die ere toekomt, verdiend gewonnen!
In de tweede mix vochten Gea en Sander voor wat ze waard waren. In de eerste set kwamen Gea en
Sander knap terug van een achterstand van een punt of 4, 5. Helaas was het setpunt niet aan hen
besteed en verloren ze toch nog met 20-22 van Jolanda en Hans. In de tweede set werd het goede
spel doorgetrokken en had Sander in het achterveld het betere van het spel. Bij 7-4 ging het echter
mis, ineens werden er aan het net een serie foutjes gemaakt en was de set in een mum van tijd
voorbij 11-21.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Na afloop van de partijen gaf Gea aan “de teerling is geworpen” mij in diep gepeins achterlatend.
Wat is een teerling? Waarom moet je deze werpen? Het woord teerling riep bij mij een negatieve
associatie op, zou Gea het niet naar haar zin hebben gehad!? Welnu Gea we zijn in ieder geval blij
met je! Je hebt talent en als een leeuwin getreden, wat ons betreft blijf je lekker aan boord!

Samen met de bezoekers uit Hardenberg dronken we in de kantine enkele drankjes en deden we ons
tegoed aan een bittergarnituur. Dit alles onder strikt toezicht van onze penningmeesteres, slim want
dat matrozenvolk is niet te vertrouwen! Arme Willemiek, super gaaf dat je er was, maar ’t is niet wat
om je zo in de lappenmand te zien zitten, …
Zal het de salsa muziek in de hal zijn geweest of vond de overwinningsvreugde ineens een passende
uitlaatklep? Joost mag het weten maar ineens etaleerde Karen vlak voor het vertrek toch een paar
fraaie danspasjes. Een duidelijk overwinningsdansje, lekker gespeeld Karen!!