Niet het team maar onze Russische coach zat na vorige week in zak en as. Het team had zware averij opgelopen, hoe kon het tij worden gekeerd!? De strafexpeditie naar het ijzig koude Siberië pakte anders uit van verwacht. De spelers van het vlaggenschip kwamen immers terug met een fijn kleurtje in het gezicht en vele verhalen over cocktails met kleurvolle parapluutjes.

Hoe had het zo fout kunnen gaan, onze coach besloot dat het tijd was voor de broodnodige ‘glasnost’ en ‘perestrojka’. De met de hand uitgeschreven opstelling en aantekeningen werden resoluut ter zijde geschoven. Voor het eerst in zijn jonge doch glasrijke carrière werd een beroep gedaan op het wereld wijde net. Op het internet ging (al tikkend met twee vingers) een wereld voor hem open. Wat een ongekende bron aan kennis, begrippen als ‘global warming’, ‘data-analyse’, ‘mental-support’ en ‘on-line coaching’ deden zijn intrede.

Allereerst werd Willemiek in een rap tempo klaargestoomd voor de wedstrijd. Weg met de reguliere trainingen, vreselijk ouderwets! Verplicht twee uur per dag kijken naar instructiefilmpjes van de online coaches. Ideaal dat nieuwe coachen, je houdt zeeën van vrije tijd over!

Rond kwart over zeven arriveerde de delegatie uit Holten, het tweede team bestond uit drie dames en twee heren. Het beloofde een sfeervolle avond te worden want naast ons speelde het tweede team waardoor er genoeg spektakel te zien was. Gelukkig maar want Karen was door onze Russische coach opgetrommeld om invulling te geven aan het stukje ‘mental support’. Karen excelleerde werkelijk waar in haar rol want naast de leuke aanmoedigingen en de gezelligheid zag ze er ook op toe dat de wedstrijden ‘op niveau’ werden gespeeld. Het is en blijft natuurlijk een Engelse sport met de bijbehorende etiquette. Zodra een speler op het veld een vrouwelijke krachtterm gebruikte werd de speler of speelster verzocht om zich te specificeren, ‘waar!?’ Opvallend vaak was dit overigens de jongste van de gebroeders van Bennekom!

………………………………………………………………………………………………………………

Eens kijken hoe het nieuwe coachen uitpakte, in de dubbel namen Arjen en Sander het op tegen Ralph en Tim. Onze mannen waren vanaf het begin goed bij de les en namen al vroeg in de eerste set een comfortabele voorsprong 21-13. Ook in de tweede set bleef het spelbeeld onveranderd en waren Arjen en Sander de bovenliggende partij 21-15, een goed begin is het halve werk!

Door de blessure van Karen speelde Willemiek en Lisa de dubbel tegen Annet en Renate. In het begin van de set was de spanning was duidelijk zichtbaar bij onze dames, desalniettemin werd een grote voorsprong opgebouwd. Helaas moest ik als teller toezien dat het gat puntje voor puntje werd gedicht en uiteindelijk zelfs leidde tot setverlies 20-22! In tegenstelling tot de eerste set werd de snelle voorsprong in de tweede set geconsolideerd 21-12! In de derde set kwam de spanning terug, vermoedelijk omdat ik als teller werd aangespoord om te gaan enkelen. Onze meiden hielden het hoofd echter koel en wonnen de beslissende set met 21-19, nice!

Mijn enkel tegen Ralph verliep niet zoals ik had gehoopt. Het zal voor velen komen als een verrassing maar ik had ditmaal gehoopt om te winnen. In het eerste setje had ik het moeilijk, het ging tot 17-17 gelijk op waarna Ralph de stabielere speler bleek en vermoedelijk een stukje ervaring de doorslag gaf 17-21. In de tweede set voelde ik dat ik energie voor tien had, helaas was dit onvoldoende om mijn technisch onvermogen te compenseren. Luuk verwoorde het na afloop treffend door te stellen dat mijn kleer in die fase een metertje of twee te kort was. Ralph speelde het mooi uit en won verdiend met 14-21… Wat een verschil met vorig seizoen, vorig seizoen lag mijn tong op de grond maar stapte ik wel geregeld als winnaar van de baan… Desondanks zijn het leuke partijen dus prima in orde!

De pot van Willemiek tegen Hermania stond vol van de spanning, was onze kopvrouw in staat om haar ongeslagen status van vorig jaar een passend vervolg te geven!? De toeschouwers (Karen en consorten) werden getrakteerd op een waar spektakelstuk. Willemiek besloot om haar enkel eens flink te testen en stuurde aan op een derde setje (21-15, 19-21). In het begin van de laatste set speelde ze sterk en leek Willemiek af te stevenen op een overwinning. De dames wisselde bij een 11-3 voorsprong en toen kantelde partij volledig… Heel herkenbaar allemaal, ik heb het zelf vaak genoeg gehad. Ineens dwaalt de focus af en zie je in weer die ene scène voor je. Met een stoere blik in haar ogen richt Jessica zich op uit het zwembad, met een elegante beweging zwaait ze de haren naar achteren, het water loopt van haar gezicht en ze kijkt verleidelijk in de lens… Goh, eigenlijk nooit geweten dat vrouwen daar ook gevoelig voor zijn!

In het restant speelde Hermania nagenoeg foutloos en begon Willemiek zich meer en meer zorgen te maken over haar enkel. Zo werd het 17-21 en stond het weer gelijk in de wedstrijd (2-2), ik ga tellen bij de uitwedstrijd!

Minstens zo spannend was de pot van Sander tegen Tim. Waar Willemiek een jaar lang ongeslagen in competitieverband was houdt deze reeks bij Sander al ruim dertig jaar aan. In de eerste set leidde een 8-0 tot een eenvoudige setstand van 21-10, niet bepaald verrassend voor iemand die al drie decennia ongeslagen is. De tweede set was een stuk spannender, Tim speelde van meet af aan een stuk scherper en maakte veel minder onnodige missers. Al snel keek Sander tegen een 8-13 achterstand aan. Toen de onnodige missers maar uitbleven schakelde Sander van tactiek door de punten weer zelf te gaan halen. De achterstand werd met fijn plaatsingsspel in snel tempo omgebogen. Bij 20-15 werden de eerste twee wedstrijdpunten nog verspeeld maar het derde werd verzilverd 20-17! Zo stapte Sander niet alleen als winnaar maar wellicht ook al fitste van de baan. Je broer zien winnen is overigens stiekem veel leuker dan zelf winnen!

Lisa ontwikkelt zich in rap tempo, ze is vliegensvlug en haar beide enkels zijn niet kapot te krijgen. Karen en Willemiek maken jullie de borst maar nat want Lisa komt er aan! De eerste set tegen Annet opende ze slordig en kwam ze al snel vier of vijf punten achter. Stoïcijns bleef ze haar mooie diepe service slaan, nam ze haar rust tussen de punten en dirigeerde Annet over de baan 21-15. In de tweede set was Lisa wat instabiel en kon Annet met de set aan de haal gaan 19-21. Tijdens de pauze bleef Lisa koel en hoorde ze de tips van Karen en mijzelf aan. In de derde set dicteerde ze het spel met ijzeren vuist (of is het conditie!?) en prijkte 21-11 op het scorebord (van de mobiele telefoon)!

De mix van Tim en Hermania tegen Lisa en ik mondde uit in een deceptie. De eerste set was reuze spannend (dit deden we speciaal voor Karen die aan het tellen was). Halverwege de eerste set waren Lisa en ik twee puntjes los maar die dekselse Hermania had ons toen een paar keer mooi te pakken aan het net, we kwamen 17-20 achter en belandde in een bloedstollende eindfase. We trokken de achterstand recht en het werd 20-20, even later stond het 25-25 waarna we uiteindelijk alsnog moesten capituleren 25-27. Altijd naar om een setje te verliezen na het missen van enkele setpunten! Bij een 0-2 stand in de tweede set sloeg ik de shullte naar Tim voor een nieuwe service, hij raapte de shuttle op en ging door zijn enkel… Zo’n einde van de partij verzin je toch niet!? Gelukkig konden we terugblikken om één spannend setje met leuke rallies!

De partij van Arjen en Willemiek tegen Ralf en Renata was een pot vol spanning. De eerste set ging nog verloren met 17-21 in de tijd tussen de eerste en tweede set analyseerde onze coach de vergaarde data. Een nieuwe strategie werd gesmeed en tot in de puntjes uitgevoerd door Arjen en Willemiek 21-13. Tussen de tweede en derde set werd de data weer geanalyseerd en bleek dat de service van Arjen de sleutel tot succes was. Met deze informatie in het achterhoofd barstte een zinderende laatste set los, Arjen en Willemiek besloten het geheime wapen pas op het allerlaatste moment in te zetten. Het stond 17-20 en toen gebaarde Arjen naar Willemiek dat ze hem even de ruimte moest geven. Je kon een speld in de zaal horen vallen, de muziek van The Offspring “Pretty fly (for a white guy)” begon zich af te spelen. Arjen begaf zich naar de service lijn, keek naar Willemiek, keek naar de tegenstanders en deed vol vertrouwen zijn ding. Eerst een strakke service, vervolgens een geniepige service, toen een verdekte service, gevolgd door een scherpe service en toen was het tijd voor de laatste, een fatale service! Uno, dos, tres, cuatro, cinco, cinco, seis!! Uiteraard werd de data van de derde set uitgebreid geanalyseerd, eigenlijk is het niet handig om dit openbaar te publiceren maar we hebben vertrouwen in ons team en onze coach!

Ralph liet ons na afloop een nieuw type shuttle zien. Het betrof een door de bond goedgekeurde plastic veren shuttle. Voor ons was het een noviteit, al was onze coach natuurlijk al lang op de hoogte, sinds het gebruik van internet zijn er immers geen geheimen meer.

Zodoende won ‘t vlaggenschip met 6-2 en weten we inmiddels dat er minimaal drie teams heel erg aan elkaar gewaagd zijn.