FC Emmen mag toch met EasyToys op het shirt spelen, wat een genot! Niet alleen goed nieuws voor FC Emmen maar ook voor ‘t vlaggenschip, want de sponsoren staan na de eclatante overwinning van vorige week in de rij. Het blauwe logo zal niet misstaan op onze blauwe shirts, rechts al zo vast een voorproefje van de nieuwe shirts. Over blauw gesproken, vrijdag 25 september traden we aan tegen ‘Blauwvingers’. Helaas was het sterrenteam niet compleet, Karen was nog herstellende van haar enkelblessure.

Alvorens in te gaan op het spelverloop moet ik iets rectificeren, het betreurt mij te moeten melden dat er een foutje in het wedstrijdverslag van de uitwedstrijd tegen Holten is geslopen. Het betreft de (winnende) mix van Arjen en Willemiek. De data-analyse sprak boekdelen, de overwinning was volledig toe te schrijven aan Arjen. Zie het volgende plaatje.

Uit nadere analyse blijkt echter een volledig ander beeld, er is maar één interpretatie mogelijk, de mix is niet dankzij Arjen maar juist dankzij Willemiek gewonnen!! Waar we dachten dat de service van Arjen dé succesfactor was leert diepgaande analyse dat het eigenlijk niet veel meer is geweest dan een suf shuttletje over het net. Het echte werk in de mix werd gedaan door Willemiek, het bovenstaande rechter plaatje bevestigt dit beeld, de data is helder. Ik ben blij dat ik de omissie heb kunnen rechtzetten, ik vind het namelijk belangrijk dat de verslagen waarheidsgetrouw zijn.

Het mag duidelijk zijn nagenieten is een belangrijk onderdeel van onze wedstrijden!

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Terug naar de Zwolse derby, allereerst stonden de dubbels op het programma. Net als vorige week beten Arjen en Sander te spits af, ditmaal waren John en Sander Vrieleman de tegenstanders. Onze mannen hadden een koude start en stonden al snel op een achterstand, de set ging in de boeken als een opwarmertje 12-21. In de tweede set waren de teams beter aan elkaar gewaagd en waren er mooie snelle rallies te zien, maar helaas konden Sander en Arjen geen bres in de verdediging slaan. Zodoende ging ook de tweede set naar de Blauwvingers 18-21.

In de damesdubbel namen Lisa en Willemiek het op tegen Elleke en Dineke. Het was echt een hele leuke pot om te tellen. Elleke en Willemiek zochten constant de lege ruimtes op in het veld. Hierdoor ontstonden mooie gevarieerde rallies, waarbij Lisa en Willemiek vaak aan het langste eind trokken. Vaak lukte het Willemiek om de tegenstanders in problemen te brengen en was Lisa er als de kippen bij om de shuttle naar beneden te smashen. Met mooie korte drops en lange diepe slagen in het achterveld wist Willemiek de verdediging uiteen te rafelen. De eerst set ging verdiend naar onze dames die net even wat gevaarlijker, ‘more eager’ oogde 21-17. Aan het begin van de tweede set werd de lijn doorgetrokken en hadden onze dames de 6-2 op een presenteerblaadje. Helaas mocht het niet zo zijn, 5-3, het spel werd instabiel en de set kantelde 15-21. Van de derde set heb ik slechts flarden gezien omdat ik mocht gaan enkelen, vanuit mijn ooghoeken zag ik een 10-11 tussenstand en ineens lag Willemiek op de grond. Wat een drama, … Willemiek hoorde iets knappen en dacht dat er een shuttle tegen haar kuit was gekomen, zo voelt dus een zweepslag, …

Mijn enkelpot tegen John was een mooi gevecht, op voorhand wist ik dat het een zware pot zou gaan worden. Een linkshandige speler met techniek, … als ik ergens moe van wordt zijn het wel spelers die beschikken over inzicht en techniek! Ik had mij voorgenomen om net als vorig jaar weer aanvallend te gaan spelen, het tactisch schaakspel van de afgelopen weken was mij slecht bevallen, twee maal verloren zonder moe te zijn geworden! De partij tegen John verliep precies zoals ik had verwacht, ik werd mooi over het veld gedirigeerd en ik moest flink achter de shuttles aan rennen, goed voor de conditie! Eigenlijk had John moeten winnen maar hij had zich lelijk verkeken op mijn sterkste slag, de ‘kleer’. Het mag bekend zijn, mijn smash is onbesuisd, mijn drop mist listigheid, mijn backhand is bagger maar op mijn ‘kleer’ kan ik vertrouwen! Vanuit elke hoek kan ik een ‘kleer’ met ruime marge midden in het veld van mijn tegenstander slaan. Het is de enige slag die ik altijd in weet te slaan, nooit maar dan ook nooit sla ik de kleer uit, want het is fysiek onmogelijk om zo ver te slaan! Arjen was na afloop van het tellen dan ook vol lof, ‘keurig gespeeld Guido, géén enkele kleer heeft de eerste blauwe lijn gehaald, houd die marges vast’! Puur op instelling wist ik de eerste set naar mij toe te halen, ik gaf niet op en vlak voor het einde van de set kon in de beslissende puntjes binnen harken 20-22. De tweede set ging goed tot 19-15 het spelbeeld was gelijk aan de eerste set, ik had net voldoende snelheid en energie om alles te belopen. Aan het einde van de tweede set was ik echter na een lange rally ineens buiten adem. Eigenlijk had ik even wat rust moeten nemen, maar gelukkig kon ik de set nog net binnen halen 21-19.

Even een waarschuwing vooraf, ‘de onderstaande alinea kan verwarrende teksten bevatten’.

In de tweede partij speelde Sander tegen Sander. In de eerste set was Sander niet bij machte om scherp te beginnen, de punten gingen dan ook zonder al te veel inspanning naar Sander. Halverwege de eerste set zette Sander aan en won hij enkele punten achtereen maar het was onvoeldoende om Sander aan het wankelen te brengen. Toen Sander eenmaal een groot gat had geslagen kon Sander het niet meer opbrengen om aan te zetten, zodoende won Sander de eerste set vrij overtuigend met 21-12. In de tweede set was Sander gelijkwaardig, het ene moment was Sander enkele punten los, het andere moment had Sander weer enkele punten voorsprong. Maar Sander kwam nooit echt in problemen, Sander stond immers altijd gelijk of voor, … Bij 20-20 in de tweede set drong het ineens tot Sander door dat het theoretisch gezien onmogelijk was om Sander te verslaan, de set zou in elk scenario naar Sander gaan. Wijselijk liet Sander de laatste twee punten bij een 20-20 stand aan zich voorbij gaan. Zodoende won Sander en hadden we toch de partij verloren!? Aangezien ik het zelf nu ook verwarrend begin te vinden gebruik ik nu even met opzet de vraag- en uitroeptekencombinatie.

De enkel van Lisa tegen Dineke stond vol van de zenuwen, beide dames hadden het zwaar. De eerste set trok Lisa vrij eenvoudig naar zich toe 21-12, Dineke moest duidelijk wennen aan het feit dat Lisa met haar snelheid net even één shutteltje meer terug slaat dan de meeste dames. Des te knapper van Dineke dat ze in de tweede set toch een manier vond om het tij te keren, de dames speelde vele slopende rallies. Het kwam na de setwinst 18-21 aan op een spannende derde set. Zenuwen of geen zenuwen in de enkel begint het mentale spelletje juist een sterk punt te worden bij Lisa. In de derde set hield ze haar hoofd koel en stond ze tot aan het einde van de set steeds een puntje of vier voor, keurig gedaan 21-16! De volgende uitdaging wordt om het niet meer aan te laten komen op een derde setje, of is dit wellicht het tactisch uitputten van de tegenstander, ik zal het eens aan Lisa vragen!

Het verlies van Lisa en Guido in de mix moest er een keertje van komen, John en Elleke waren de boosdoeners. De zware enkel partijen speelde zeker parten, ik had moeite om mij weer op te laden voor een nieuwe partij, het helpt ook niet om Oleg en Willemiek zo verslagen op de bank te zien zitten. Het liep niet, we kwamen niet in ons spel en zodoende werd het een treurige aangelegenheid. In de eerste set vergat ik te vaak de (links)handigheid van John, vanuit de backhandzijde kwamen daardoor te vaak verrassend harde slagen door, 21-18. In de tweede set klampten we aan en hadden we een opgelegde mogelijkheid om de 12-12 te maken, maar helaas het intikkertje belandde op het hout. Toen de volgende drie punten ook verloren gingen stond het 11-16 en was ik mentaal niet meer bij machte om er vol voor te gaan. Ach ik ben de kwaadste niet en gun John en Elleke ook een pleziertje, … hopelijk leest onze Russische coach mee want ik heb wel weer zin in zo’n snoepreisje naar het strafkamp in Siberië! Enfin ere die ere toekomt, John en Elleke waren lekker fel en geconcentreerd en wonnen dan ook verdiend.

Zodoende verloor  ‘t vlaggenschip met 6-2 en zitten Karen en Willemiek nu beide in de lappenmand.

De oplossing voor dit probleem werd gevonden in het restaurant ‘de gele driepoot’. We hebben besloten om ons steentje bij te dragen aan de tweede Coronagolf. We gaan positieve Coronatesten verspreiden, geen ‘intelligente lockdown’ maar een ‘medische lockdown’ voor een week of zes is precies wat ons team nodig heeft!