Met het magistrale spel van vorig seizoen was promotie afgedwongen. Eindelijk, na jaren van noeste arbeid, was dan het summum van de badmintonliga bereikt, de competitie op het allerhoogste niveau!! Natuurlijk zijn er op topniveau diverse spelers die te voorkeur geven aan veren shuttels, doch dit betreft slechts een te verwaarlozen minderheid, het vlaggenschip van ZBC speelt in het kampioenenbal!
Het mag duidelijk zijn, op het allerhoogste niveau gelden andere regels. Waar vorig jaar de wedstrijden vooral draaien om de gezelligheid en het rijkelijk vloeiende bier na afloop van de partijen is er in de zevende divisie absoluut geen plaats voor tierlantijnen. Alles maar dan ook écht alles is gericht op het resultaat, het is een compleet andere wereld.
De schermutselingen begonnen al ruim voor de wedstrijd. Bij het verkennen van de plaatselijke reglementen ontdekte Williemiek dat ze geeneens welkom was op de club. In de zevende divisie hebben we ons als team nu eenmaal te houden aan de uitreglementen, maar het direct buiten spel zetten van de kopvrouw is een wel heel ludieke manier om te winnen. Uiteindelijk vond Willemiek op de website een maas in het net waardoor ze toch de wijdstrijd kon bijwonen, zei het op de tribune. Het is maar goed dat we dit jaar de beschikking hebben over zowel drie heren als drie vrouwen waardoor er met het oog op blessures nog het een en ander is op te vangen…
Op voorhand waren we al gewaarschuwd dat we tijdig bij de uitwedstrijden moesten arriveren, een paar minuten te laat resulteert immers in een reglementaire nul. Het is dan ook een bekend fenomeen dat er op dit niveau meerdere adressen op de websites worden gebruikt om de tegenstander zand in de ogen te strooien. Bijna trapte we in deze val toen ik een verkeerd adres gevonden had, Wilemiek rook echter onraad want ze achtte een adres in Veessen niet passen bij een club die in Heerden speelt.
Om indruk op onze tegenstanders te maken reden we met drie auto’s. Vooraf hadden we afgesproken om gelijk de eerste wedstrijd een verbluffende, onuitwisbare CO2-foodprint achter te laten. Het succes van vorig seizoen was immers gestoeld op het fastfood aanbod van het plaatselijke restaurant wat overigens opvallend veel nevenvestigingen in binnen en buitenland heeft.
Even voor vijven arriveerde we in Heerde en betraden we de sporthal. Onze mond viel open van verbazing, het eerste wat we zagen was disinfectiemiddel, wat een kille ontvangst! Wat voor beeld heeft men in deze contreien bij stadse mensen!?
Speciaal voor ons bezoekers was een soort van speurtocht uitgezet, we volgden de pijlen en belandde uiteindelijk bij de kleedruimten. Eenmaal aangekomen bij de kleedkamer kwamen we tot de ontdekking dat we ons niet mochten omkleden. Het was een geluk bij een ongeluk dat we allen uit voorzorg al onze sportkledij hadden aangedaan, anders had dit zeker tot de nodige reglementaire nullen geleid. De ontvangst in de hal sloeg echter alles, enigszins op onze qui vive maar toch vol goede moed liepen we met uitgestoken hand naar het thuis spelende team. Ik kon het amper geloven, eensgezind weigerde het voltallige team ons een hand te geven, hiermee was de toon voor de avond definitief gezet.
Het team had de truckendoos volledig geopend, even daarna hoorden vanuit allerlei hoeken het smekende gepiep van de brandmelders, weer een subtiele zet om ons uit de concentratie te halen.
Vlak voordat de partijen begonnen zagen we dat onze tegenstanders zich op gepaste afstand van elkaar (ik schat zo’n 1,5 meter) oplijnden. Fanatiek en synchroon werden de racketslagen geoefend, we waren getuige van de imponerende ‘Heerder haka’ die zeker weten de goedkeuring van het Nieuw Zeelandse rugbyteam zou hebben gekregen!!
In deze vijandelijk omgeving hadden we gelukkig één sterke troef in handen, uiteraard was dat de aanwezigheid van onze eigen (geblesseerde) Willemiek!!!
Enfin, er werden ook nog wedstrijden gespeeld, tijd voor een ronde langs de borden. Het bal werd geopend door de dubbelpartijen, ook gelijk een mooie graadmeter om te bekijken wat voor vlees er in de kuip is. Als teller had ik goede hoop dat de dames Karen en Lisa het zouden gaan winnen van Nicole en Joye, de eerste set werd immers overtuigend binnengehaald met 21-13. In de tweede set waren de rollen volledig omgedraaid Nicole en Joye maakten bijna geen onnodige fouten meer 6-21. De derde liet een gelijk beeld zien en er werd gewisseld bij een stand van 3-11 of iets dergelijks, pas aan het einde van de set gingen Karen en Lisa aanvallender spelen, de eindsprint kwam echter te laat 14-21.
Bij de heren was het spannender, na een wat stroef begin vochten Arjen en Sander zich mooi terug in de wedstrijd. De eerste set werd verloren met 17-21 waarna het begon te lopen in de tweede set, al vroeg werd een kleine voorsprong gepakt alleen kon deze helaas niet worden vastgehouden, in een spannende slotfase viel het dubbeltje helaas net de kant van Ferdinand en Artwan op 20-22.
Helaas Lisa was in haar enkel niet bij de les, het werd twee maal 7-21 tegen Joyce. De punten die Lisa scoorden waren overigens wel goed opgebouwde punten maar Joyce had in de meeste rallies het initiatief in handen en bouwde dit met mooie geplaatste shuttles uit naar winnen voordeel, gewoon fraai gespeeld. Desalniettemin was het duidelijk dat Lisa met haar gedachten ergens anders was, het is natuurlijk ook erg lastig om privé en werkgenot gescheiden te houden!! J
De enkel van Karen liep niet zoals gewenst, deze zin is voor meerdere interpretaties vatbaar, … In de eerste set was Nicole een maatje te groot 9-21 in de tweede set was het echter een stuk spannender en prijkte 16 punten achter de naam van Karen, hoe zou het zijn geweest als er een derde setje aan te pas was gekomen? Karen bleek niet de enige te zijn die met deze gedachte liep te worstelen!
Ik was ontevreden over mijn eigen pot, het bleek onmogelijk om de rallies te openen met een kleer, ik haalde de achterlijnen bij lange na niet maar bleef er toch in volharden. Vele rake klappen later stond er 16-21 op het bord voor Ferdinand. In de tweede set veranderde ik op advies van Sander van tactiek door snel het korte werk op te zoeken. Halverwege de set toen ik mooi een paar punten los was verviel ik echter weer terug in mijn standaard patroon van kleren naar het midden van het veld. Zoete hapjes voor Ferdinand waarbij hij overigens wel letterlijk de lijnen moest opzoeken om de verdediging stuk te spelen. Twee setpunten gingen aan mijn neus voorbij waarna ik toch mijn meerdere moest erkennen in een naar adem happende tegenstander. Tactisch onnodig verlies, maar wel een lekker spannende pot gespeeld!
Het bovenstaande geldt in alle opzichten ook voor Arjen, de eerste set nipt verloren met 17-21. Ook Arjen kende ik de tweede set een voorsprong van enkele punten en zag die voorsprong langzaam maar zeker slinken. Het eind van de tweede set was super spannend om te zien, mooie lange rallies die Artwan en Arjen om beurten wisten te winnen. Bij 19-20 serveerde Arjen hoog, met een laatste krachtsinspanning beukte Artwan zich naar setwinst, zonde want Arjen oogde véél frisser. Maar ook hier geldt dat er een mooie pot was gespeeld dus hulde voor de keuze van de opstelling!
De mix van Sander en Karen tegen Nicole en Ferdinand was een mooie mix voor onze toeschouwer Willemiek. Even leek het erop dat Sander en Karen zoek zouden worden gespeeld, de eerste set werd vrij overtuigend met 12-21 verloren. In de tweede set was de verdediging van Sander en Karen een lust voor het oog, vele harde smashes van Ferdinand werden naar de open hoeken gedirigeerd 21-16. Helaas was daarna de koek op en werd de derde set verloren met 21-13.
Het enige lichtpuntje van de avond was de mix van mij en Lisa, als koppel natuurlijk onoverwinnelijk. De eerste set ging vrij gemakkelijk met 21-12 naar ons toe. In de tweede set werd bij 11-8 een korte pauze ingelast door de tegenstanders en voordat we er erg in hadden stonden we ineens met 11-13 achter. Gelukkig hielden we het hoofd koel en hadden we de punten daarna steeds het initiatief in de rally en wonnen we uiteindelijk toch nog vrij gemakkelijk met 21-14. Zo werd het ietwat geflatteerd 1-7 maar zijn er genoeg aanknopingspunten voor de returnwedstrijd!
Na afloop van de wedstrijd besloten we (tegen beter weten in) om toch nog een gezellig restaurant op te zoeken. Het kostte ons weinig moeite om een leuke tent te vinden. Brasserie ‘de gouden bogen’ was voorzien van een grote parkeerplaats en helaas voor Karen een slecht geplaveid trottoir. Met de ingang in het vizier ging Karen door haar enkel, een enorme domper op een gezellige avond!
Nu maar afwachten hoe ernstig de blessure is, …
