(Ingezonden door Guido)

Het lange en zware seizoen eist zijn tol, week in week uit zwoegen op de baan kan niet ongestraft
blijven. Het is een waar slagveld in de 8ste divisie, Sjouke was de eerste die het tempo niet meer kon
bijbenen en fysiek gesloopt moest afhaken. Niet veel later viel het doek voor José, niet meer bij
machte om over het veld te drentelen. Bij andere teams is het niet anders, bijna elke wedstrijd
ontmoeten we sterk gehavende teams, het is slechts een kwestie van tijd voordat wedstrijden
worden gestaakt vanwege gezondheidsredenen. Waar het vlaggenschip aan het begin van het
seizoen nog kon putten uit zes uiterst vitale spelers mogen de laatste wedstrijden de handen op
elkaar als er überhaupt een team opgesteld kan worden. Met Sjouke en José permanent aan de kant
stelde het ziektebed van Arjen het vlaggenschip voor een nieuwe uitdaging, er moest gezocht
worden naar een invaller, …
Het regelen van een invaller is geen sinecure, een invaller moet immers binnen het team passen en
een toegevoegde waarde bieden. Het selectiebeleid van Willemiek en ondergetekende nam dan ook
dagen in beslag. Eerst analyseerde ik het team, ik kwam tot de conclusie dat wij enerzijds te weinig
gepensioneerde spelers hebben en anderzijds te weinig krullenbollen. In de onuitputtelijke bron van
recreanten vond ik legio spelers die óf gepensioneerd waren óf mooie krullen hadden, maar helaas
was er geen enkele badmintonner met deze gecombineerde kernkwaliteiten. De gepensioneerde
krullenbol was, hoe vreemd het ook klinkt, gewoon onvindbaar, … Willemiek hanteerde een geheel
andere tactiek voor wat betreft de werving en selectie. Onze kopvrouw zocht naar een ingespeelde
speler die bekend was met de klappen van de zweep, ze richtte zich op de competitiespelers. Ze
wendde haar connecties binnen en buiten de club aan en al vrij snel was de perfecte invaller
gevonden. Alles was in kannen en kruiken, totdat bleek dat hij speelde voor een andere club en
daarom niet speelgerechtigd was! Dit alles gaande geslagen te hebben zonk Arjen de moed in de
schoenen, kan je als kapitein dan werkelijk niets uit handen geven? Uiteindelijk was het Arjen zelf die
met een invaller op de proppen kwam, de invaller was niemand minder dan Arjen zelf. Het mag
gezegd worden een geniale ingeving want niemand past beter in het team dan Arjen zelf!!
Tijdens de uitwedstrijd tegen NOP 4 moest Sjouke geblesseerd opgeven, ikzelf was toen nog niet in
beeld! Destijds werd ondanks de opgave met 4-4 gelijk gespeeld, met een compleet team moest een
overwinning tot de mogelijkheden behoren. Eens kijken hoe de thuiswedstrijd vrijdag 24 januari
verliep.
Laten we beginnen met de heren dubbel tegen Frank en Dennis. We verloren tijdens het inspelen
twee setjes met 17-21 en 19-21 maar waren daarna warm gedraaid en klaar om te beginnen met
onze dubbelpartij! Alleen die partij kwam dus niet meer, … voor het gevoel was de partij al voorbij,
nog voordat de partij eigenlijk begonnen was. Acht het is altijd even wennen als je met een invaller
speelt! We waren niet bij de les, we maakten veel te veel fouten en stelden onszelf vakkundig buiten
spel. Echt een onnodige nederlaag, geen ideale start!!
Van de dames dubbel heb ik alleen de laatste punten meegekregen 21-19! Een mooie 2-0
overwinning van Lisa en Willemiek aangezien de dames de eerste set met 21-13 vrij overtuigend
hadden gewonnen van Petra en Aletta. Zelf spelen is toch wel een nadeel voor wat betreft ‘inside
information’ over de wedstrijden!
Bijna was ik als teller getuige van het eerste setverlies van Willemiek, als teamgenoot verheug ik mij
uiteraard enorm op dit moment!! Tegen Aletta moest Willemiek alle zijlen bij zetten om setverlies af
te wenden. Tijdens de ‘aftastfase’ van Willemiek gingen de punten rap naar Aletta, zo kwam onze
dame al snel op een 6-1 achterstand. Willemiek vond geen zwakke plekken of winnende combinaties
en moest zich derhalve schikken in lange rallies. Langzaam maar zeker, puntje voor puntje dichtte
Willemiek het gat, bij 16-16 stond het gelijk en was het zaak om de set binnen te slepen.

Enkele snelle onnodige fouten van Aletta waren genoeg om de set en de wedstrijd definitief te beslissen.
Het moreel was geknakt, de vermoeidheid sloeg zichtbaar toe en de tweede set was slechts een
formaliteit 21-16 en 21-5. Keurig gedaan Willemiek!!
Door een tactische opstelling trad de invaller aan als eerste heer tegen Frank. De wedstrijd ging met
11-21 en 18-21 verloren. Doch na afloop was de invaller best tevreden, hij had een lekkere pot
gespeeld en was met name in de tweede set verder gekomen dan gedacht. Nu ik er zo over nadenk
wellicht moeten we de volgende keer onze invallers niet als kop van jut laten fungeren!
In mijn partij tegen Dennis, die geteld werd door onze Russische coach, had ik een paar punten nodig
om te bepalen wat voor partij het zou worden. Een hoge klier op de backhand werd ondiep terug
geslagen, een matige klier op de forehand werd niet afgemaakt, een drop in het midden achter het
net werd ternauwernood gehaald. Oordeel, een gemakkelijke partij, maar kon ik eindelijk eens
iemand onder de tien houden!? Bij 20-9 had ik één kans om de set af te maken, maar ik speelde te
afwachtend en maakte zelf de fout. In de tweede set stond het 20-8 en wederom lukt het niet om
het af te maken. Het eerste punt speelde ik te scherp, het tweede punt juist weer te afwachtend, wat
een frustrerend spel is dat Badminton toch!
Aan mijn technische coach José heeft het niet gelegen. Tijdens de wedstrijd probeerde ze mij er subtiel
op te wijzen dat zo nu en dan mijn tennistechniek zichtbaar werd, voornamelijk bij de spannende
momenten. Ze probeerde die spanning weg te lachen, eerst gniffelend alleen, toen dat niet werkte
spoorde ze de hele technische staf aan om te gaan lachen. Zo ken ik je weer José! 
Van Lisa’s enkel tegen Petra heb ik niet veel meegekregen. Ik heb zo het idee dat de setstanden 21-9
en 21-9 boekdelen spreken. Groot respect voor ‘mijn’ dame, het is Lisa haar wel gelukt om de
tegenstander twee maal onder de tien te houden! Misschien moet ik toch maar eens bij de dames in
de leer om te kijken hoe je iemand onder de tien houdt
In de mix mochten Lisa en ik aantreden tegen Dennis en Petra. Het kostte even wat tijd om over te
schakelen van de dubbel naar de mix. Enkele hoge klieren waren duidelijk voor mijn partner, toen ik
door had dat ‘de invaller’ niet thuis gaf begreep ik weer dat het achterveld mijn domein was. Toen
we 5-0 achter stonden keek Lisa toch even vragend naar achter! Geen nood een tandje er bij en even
later was het 21-11. In de tweede set hadden we het moeilijk, want een keer of drie vier hadden Lisa
en ik echt geen flauw benul wie waar moest staan bij het serveren, lastig hoor dat van positie
wisselen!
De mix van de invaller en Willemiek tegen Frank en Aletta was de mooiste partij van de avond. De
eerste ging verloren met 14-21, de tweede was een waar spektakelstuk waarin Willemiek en de
invaller maarliefst vijf setpunten wegspeelden om vervolgens zelf op het eerste matchpunt toe te
slaan 27-25! Het kwartje viel in de derde set helaas de verkeerde kant op 17-21!
Zo won het vlaggenschip met 5-3! Dit was niet geheel onverwacht want alle uitslagen had Arjen op
voorhand goed weten in te schalen. Tijdens de slotwedstrijd jezelf zo inzetten dat je alle potten pakt
Arjen!!