In de voorgaande wedstrijden is het Vlaggenschip van ZBC hard op de klippen gelopen. De gedachte
aan het eens zo machtige vlaggenschip wordt hoe langer hoe schimmiger. Door de aanhoudende
nederlagen is de romp compleet aan diggelen geslagen en moeten we het inmiddels stellen met een
klein (maar knus) reddingssloepje. We dobberen al weken stuurloos rond in de hoop dat we snel
worden opgepikt…
Verrassend genoeg was het de sterke Amy die de ernst van de situatie in zag en aanbood om het
team te komen versterken! Er gloorde weer hoop aan de horizon, enthousiast ging ik aan de slag met
dit aanbod. Ik haalde de reglementen uit de kast en vond al snel een interessante maas in het wet (al
spreken wij van het vlaggenschip liever van een maas in het net). Ik kon nergens beperkingen vinden
tegen het opstellen van een dame als heer. Het duurde niet lang of ik vond de winnende opstelling,
H1 Amy, D1 Amy, H2 Amy, D2 Amy!! Ik vond het een ijzersterke opstelling en was erg in mijn sas
totdat ik mij bedacht dat de enkelpartijen gelijktijdig worden gespeeld. Een dikke streep door de
rekening … Wellicht bedankte ik Amy te vroeg voor haar helpende hand. Stom van mij, uiteraard had
ik moeten vragen of Amy toevallig nog een tweeling zus had, dan was het probleem van maar één
Amy opgelost. Met het oog op de returnwedstrijden, heb je toevallig een tweelingzus die we samen
met jou kunnen opstellen Amy!?
Met dank aan de verslagen van Ons Eerste weten we nu hoe essentieel voeding is. Luuk speelt het
beste als er bananen of pannenkoeken binnen handbereik zijn. David houdt door de worteltjes een
goed oog op het spel. Lisa blijft goed gemutst door zelfgemaakte lekkernijen mee te nemen. Gelukkig
heeft ze een groot hart want de lekkernijen worden altijd gedeeld. De gebroeders van Bennekom
gedijen het beste op witlof (met gesmolten kaas). Al zijn beide heren er zo verzot op dat er tijdens
het avondmaal altijd net even één of twéé hapjes te veel worden genuttigd, wat op de baan dan wel
weer wat onhandig is. De komende (trainings)wedstrijden zal ik eens extra goed letten op de
versnaperingen die tijdens het badmintonnen worden genuttigd. Misschien dat we daarna wel weer
de wind in de zeilen kunnen krijgen.
Met een volle mok koffie keken we thuis om 19.00 uur naar de persconferentie waarin de nieuwe
Covid-maatregelen werden toegelicht. Conclusie: de komende uitwedstrijden zijn we weer een stuk
eerder thuis, om er toch maar een positieve draai aan te geven. Stipt om 19:30 uur liepen we de
baan op en niet veel later volgde het hoogtepunt van de avond. Bij het scannen van de QR-code
verschenen er allemaal groene vinkjes bij de spelers van ons team. Wat een fijn opbeurend gevoel!
Ton, bedankt dat je ons op zo’n subtiele wijze heb weten aan te moedigen, dat wordt gewaardeerd!!
Heeft u weinig tijd, bent u druk, dan is dit hét moment om af te haken want beter dan dit wordt het
verslag niet!!

Onze gasten uit Nijverdal kleurden ook groen waarna de wedstrijden van start konden gaan. Het
enkelen liet ik over aan Arjen en Sander, omdat ik niet helemaal topfit was. Door die keuze was de
indeling op het wedstrijdformulier snel gemaakt.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

We gingen van start met de dubbels, binnen een mum van tijd stonden Sander en Guido 20-8 voor en
sleepte overtuigend de eerste set binnen 21-13. Speelden de gebroeders dan zo goed!? Dat viel wel
mee, de Harry en Ismael grossierde in fouten en maakte deze fouten dermate vroeg in de rally dat
wij de fouten niet eens konden maken, ze waren ons in essentie gewoon te snel af! De tweede set
verliep anders, een stukje ongewilde onderschatting en ineens waren de rollen omgedraaid. Nu
waren het de broertjes die in de rally fout op fout stapelde, in de tweede set kwamen we nog wel
terug van een achterstand maar het was net niet genoeg 19-21. Dat bijna elke service hoog van mijn
racket stuiterde hielp ook niet echt (sorry Sander). In de derde set bleef mijn service zwak en gaf de
ervaring in het spelen met plastic uiteindelijk de doorslag 19-21. Wel lekker bewogen en inmiddels
hebben we er ons bij neergelegd dat het spelen met plastic net even een tikkeltje te snel voor ons
gaat. We zijn psychisch niet bij machte om ons spel daarop aan te passen, nog een paar wedstrijden!
De dames dubbel ging verrassend goed, op voorhand was Lisa wat onzeker of het positiespel, maar
het ging prima. Lisa met haar snelheid en Karen met haar geslepen spel wisten elkaar uiteindelijk
wonderwel te vinden op de baan. In de eerste set was het nog een beetje zoeken naar het
samenspel, Mirte en Heleen wisten dat goed uit te spelen 12-21. In de tweede set waren onze dames
op elkaar ingespeeld en werd de set met 21-16 gewonnen. De derde set was zeer spannend en werd
uiteindelijk met 18-21 verloren, er had echt meer in gezeten!! Dit belooft veel goeds voor de return.
Hoe verging het Amy tijdens het enkelen!? O nee, wacht, dat is de wens der gedachte! Het was Arjen
die als eerste heer aantrad tegen Ismael. In de eerste set stapelde Arjen fout op fout en deze ging
dan ook vrij snel verloren 8-21. Hier moet ik toch wel de eigen hand in boezem steken, ik had Arjen
gewoon beter moeten warmspelen! In de tweede set dreigde even hetzelfde te gebeuren maar bij
een 1-6 stand wist Arjen ineens de foutenlast te minimaliseren, erg knap! Puntje voor puntje kwam
Arjen terug in de set en opeens stond Arjen 11-10 voor! Maar helaas Ismael schroefde het niveau
een tandje op en won vervolgens met 13-21.
De mooiste pot van de avond was ontegenzeggelijk de enkel tussen Lisa en Heleen. Als teller van de
partij van Arjen had ik ook goed zicht op deze partij. De partij bestond uit lange, hele lange intense
rally’s en dat drie sets lang! De eerste set sleepte Lisa met 21-14 binnen, Heleen probeerde Lisa uit te
spelen maar Lisa was simpelweg te snel en hield Heleen met diepe slagen achter in het veld. In de
tweede en derde set gaf de ervaring van Heleen de doorslag. Langzaam maar zeker vond ze een
antwoord op de snelheid en het spel van Lisa en wist ze de partij te kantelen 16-21 en 16-21. Hulde
dames, zeer goed gewerkt!!!
Wat zal ik eens schrijven over de partij van Sander tegen Harry. Welnu de partij was eigenlijk al
verloren voordat deze was begonnen, voor het inspelen vroeg Sander of Harry met veer wilde
spelen, dit aanbod werd vriendelijk afgeslagen. In de eerste set was het korte spel niet kort genoeg,
klopte de timing van de verdediging niet en vlogen shuttles uit zonder dat er druk op stond 15-21
voor Harry. Ook in de tweede set veranderde het spelbeeld niet, Harry pakte de shuttels goed aan en
Sander keek er naar 12-21.
De enkel van Karen tegen Mirte was een partij met twee gezichten. In de eerste set was de lengte in
de slagen van Karen zoek, met name de dropjes vielen te veel kort 10-12. In de tweede set hield
Karen knap stand, een achterstand van enkele puntjes werd weggewerkt en halverwege de set stond
Karen zelfs even voor. Bij 16-16 was het pompen of verzuipen, helaas voor Karen maar Mirte hield
stand in een paar mooie rallies waarin Mirte het initiatief wist over te nemen. Balen 16-21, ik had
graag nog een derde setje willen tellen!

Van de eerste mix van Arjen en Karen tegen Ismael en Heleen heb ik niets meegekregen omdat ik zelf
met Lisa aan het zwoegen was. De setstanden 19-21 en 16-21 duiden op een spannende pot. Dit zou
een mooi moment zijn geweest om de pen over te geven aan Willemiek. Onze kopvrouw hield vanaf
de bank alle partijen namelijk goed in de gaten. Maar haar schrijverstalent blijft nog even in de ijskast
totdat onze dame weer zelf op de baan staat (heel begrijpelijk Willemiek!). Wel fijn dat je er was en
nog fijner dat het gips inmiddels is verdwenen!!
Niet voor het eerste deze competitie resteerde nog slechts één partij om de eer te redden. In de
laatste mix nam ik het met Lisa op tegen Harry en Mirte. Het speelplan was als vanouds, Lisa voor en
Guido achter én rennen maar. De wedstrijd was nog maar een paar punten onderweg of Mirte klapte
door haar enkel, gelukkig was het niet ernstig en kon ze even later de wedstrijd vervolgen. In de
eerste set waren we redelijk scherp en kwam het gevoel van onoverwinnelijkheid weer terug 21-13.
In de tweede set kwamen we 5-0 voor waarna het stokte, ineens legden we het in de rally af tegen
Harry, de set ging tot mijn grote frustratie verloren met 22-24. Angstige blikken van Lisa volgende,
houdt mijn partner het koppie er wel bij!? Natuurlijk Lisa je kent me toch, frustratie moet je nu
eenmaal van je af schreeuwen en soms moet je gezicht op onweer staan, of niet soms!? Na een
gouden tip van Sander (zoek Mirte weer op in de rally) werd in de derde set weer een 5-0 voorsprong
genomen en met dank aan een sterke service reeks van Lisa maakte we het ditmaal wel gedecideerd
af 21-13. Lisa je was weer top én het is weer duidelijk wij zijn onoverwinnelijk!!
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
In de derde helft werd het hulpeloze spel van de broertjes doorgetrokken. Op het moment dat we
met het team van Reflex in de kantine waren herenigd bood Sander aan om de bestelling op te
nemen. So far so good, maar nu de uitvoering, … Een vermakelijk tafereel volgde, Sander nam de
bestelling van de bezoekers op. Maar helaas niet alles was op voorraad. Zo was er wel warme Radler
maar geen koude Radler, dus toch maar even terug naar de tafel voor een alternatieve bestelling.
Dan maar normaal bier met een warme chocolademelk met slagroom, maar er was geen slagroom,
dus toch maar weer even terug naar de tafel. Ondertussen nam ik de bestelling op van ons team,
maar uiteraard moest ook dat een keer gecheckt worden. Vervolgens moest er nog gependeld
worden om de glazen naar onze tafels te brengen. Toen we eenmaal klaar waren bedachten we dat
een bittergarnituur ook wel lekker zou smaken, nog even terug naar de balie… Leon, die al een half
uur klaar stond om de bestelling van zijn team door te geven, zonk de moed in de schoenen, wat een
stelletje amateurs, hoe moeilijk is het nu om een bestelling door te geven!?
Excuses Leon, het was echt niet onze avond!

^{Het vlaggenschip is gesponsord door:}