Wat begon als een zonnige zondag eindigde als … als een zonnige zondag. Tot eigen
verrassing mocht het J1 team aan de regionale teamkampioenschappen deelnemen. In
de reguliere competitie, die door Corona deels in de war was gestuurd, hadden ze de
favoriet uit Hengelo, ELO United J1, verrassend met twee punten achter zich gelaten.
Zonder dat het viertal, Tim, Jasmijn, Maarten en Joshua, het wisten waren ze hiermee
een gerenommeerde badmintonclub voorgebleven. Onderling was het in de competitie
tegen ELO twee keer 5-3 geworden, maar de andere uitslagen waren in het voordeel
van de Zwollenaren uitgevallen. En laat nu het regionale teamkampioenschap nét in
thuishonk van ELO, de Hasseler Es van Hengelo zijn … en daar werd het J1, ja, écht:
regionaal kampioen van Oost Nederland!

Het verhaal gaat als volgt:
Hoewel J1 pas de tweede ronde hoefde aan te treden waren wij op tijd in de hal
aangekomen. Tijd om de ogen goed uit te wrijven en dus de twee tegenstanders Icarus
en Varsseveld nauwkeurig te bestuderen. Ton had na een korte analyse verteld dat de
kansen ongeveer gelijk waren. Nou, en dat zou blijken ook! Alle wedstrijden werden
met miniem voordeel (3-2) beslist.
Ronde 1: Varsseveld J1 trok na het laatste
gemengd dubbel de eerste wedstrijd naar zich toe. De laatste cijfers in die partij 19-21
en 20-22 zouden we vaker op de scoreborden zien, maar dat wist ons kwartet toen nog
niet. Die stonden meters verderop zich in te spelen en deden daarna de korte warming
up. Uhm, volgens mij hoort dat toch andersom te gebeuren.
Half twaalf: de tweede ronde. De verliezers van ronde 1 waren onze tegenstanders,
die allesbehalve een uitgebluste indruk gaven. Een vijftal pittige wedstrijden volgden,
want als zij, Icarus J1 (Oldenzaal), zouden verliezen, dan konden zij direct hun
koffers pakken. Na om en om winst – verlies – winst – verlies stond het 2-2. Nog een
gemend dubbel (Maarten & Joshua, de laatstgenoemde moet toch maar aan een nieuw
tenue denken) te gaan, en, ja hoor, een driesetter, die in ons voordeel uitviel. Daar
leek het halverwege de beslissende set niet op. Het stond toen vrijwel gelijk. Maar
onze joker, trainer Luuk, die de zaal was binnengekomen, hield een beslissende
peptalk. Ons tweetal stoomde direct door naar een 21-12 derde-set-winst en de
eindstand van ronde twee was derhalve 3-2 in ons voordeel! Icarus J1 was zo
teleurgesteld dat we ze niet meer in de hal hebben teruggezien. Overigens was de hal
al half leeg (en donker) geworden, want de U16-ers hadden hun wedstrijden er al
opzitten.
Dan de apotheose: ZBC J1 – Varsseveld J1. De sympathieke begeleider van dit team
vertelde mij dat zij een heel raar seizoen hadden gedraaid. Tsja, wie niet! Corona, weet
u wel, maar hier lag dat anders. In de Achterhoek waren in de competitie maar drie
teams van U19! Zij hadden de saaie competitie dan winnend afgesloten, nu zouden ze
in ZBC J1 een echte (!) tegenstander treffen. De Zwollenaren waren nog niet volledig
bijgekomen van hun uitputtingsslag of ze stonden voor een volgende zware opgave.
De tegenstanders waren gemiddeld een kop groter (en minstens een jaar ouder) dan
onze Tim, Jasmijn, Maarten en Joshua. Het werd een meeslepende wedstrijd. Tim &
Maarten wonnen hun dubbel vlotjes in straight sets; Jasmijn & Joshua deden er een
setje bij, maar wel met winst. Dat was 2-0, maar de volle buit was nog niet binnen.
Het gemend dubbel (Tim & Jasmijn) deden hun plicht en brachten het kampioenschap
over de streep: 3-0. Joshua verloor daarna in drie sets zijn enkelspel. Bleef over
Maarten, die na een boeiend gevecht, in de half verlichte zaal, met een alle
aanwezigen aandachtig de partij volgend, het punt aan Varsseveld moest laten (21-23,
21-19 en 17-21). Beide spelers vielen uitgeput op de grond, maar die van Zwolle
juichten het hardst! Ze namen de felicitaties van de sportieve tegenstanders in ontvangst.
Eind juni mag J1, naar het schijnt als eerste ZBC jeugdteam(!), naar de
landelijke kampioenschappen in Wijk bij Duurstede. Het sprookje duurt nog even
voort!

Klik hier voor meer foto's