Een goede nachtrust is een voorwaarde om goed te kunnen presteren. In dit kader was het van belang om de vrijdagavond ongeschonden door te komen. Laura maakte zich er niet druk over en ging er vanuit dat het goed kwam, kijk dat is nog eens vertrouwen hebben. Stipt om 20:00 uur nam ik plaats achter de zwarte stukken op het vijfde bord. Even vreesde ik dat het wel eens een zware dobber kon worden, we speelden namelijk met plastic stukken terwijl ik beter uit de verf kom als er met hout gespeeld wordt. Mijn tegenstander speelde aanvallend en ik werd in de verdediging gedrukt maar in het derde speeluur wist ik mij onder de druk vandaan te spelen. Maar met nog zo’n 25 minuten op de klok begon ik al wat zenuwachtig te worden. Ik stond voor een dilemma óf aansturen op het eindspel (waarin ik vermoedelijk sterker maar niet stressbestendiger was) óf remise aanbieden in de hoop alle tijdnoodperikelen te  vermijden. In zo’n geval wordt er overlegd met de teamcaptain, gezien de 2-0 voorsprong van het Zwolse team had ik permissie om remise aan te bieden. Het aanbod werd door mijn tegenstander, na overleg met zijn teamcaptain geaccepteerd, de stellingen op de andere borden bood inmiddels te weinig perspectief. Zodoende bleef mij een nacht vol zelfverwijt bespaard en stond ik fris en fruitig op. Het eerste schaakteam van Zwolle won met duidelijke cijfers 6-2.

Als invaller heb je weinig in de melk de brokkelen, je moet je schikken naar de grillen en grollen van het team. Soms worden echter schier onmogelijke eisen gesteld. Zo stelde Amy voor om 13:10 uur te verzamelen terwijl Laura aanstuurde op 13:15 uur. Wat doe je in zo’n geval!? Juist, polderen, natuurlijk deed ik er alles aan om de gezellige sfeer binnen het team te bewaren. Precies twaalf en een halve minuut over enen arriveerde ik bij de ZBC-hal om beide dames tegemoet te komen. Maar wellicht had ik toch beter iets eerder kunnen komen om Amy gunstig te stemmen…  Het was Amy duidelijk in het verkeerde keelgat geschoten, ze zette haar bolide in de achteruit en ramde uit pure frustratie de geparkeerde auto van Gerjan. Laura wilde nog schreeuwen ‘remmen, pas op de auto’ maar ze dorstte niet… Gerjan zag het aan en dacht ‘komt goed zo’n luxe wagen heeft overall camera’s’! Enfin Gerjan nam de schade op en concludeerde al vrij snel dat er niets aan de hand was, hooguit een miniem krasje ‘but who cares’! Weer bekomen van de schrik reed Amy ons naar de badminton hal in Hasselt. Tijdens de rit hadden we het over dubbelen, mixen en singelen. Wie vindt nu eigenlijk wat leuk!? Welnu de voorkeur van Gerjan gaat uit naar enkelen, Laura vindt dubbelen het leukste, Amy vindt zowel het mixen als het dubbelen leuk en ikzelf vind het mixen het leukste. Zou het ons lukken om deze voorkeurspotten naar ons toe te halen!?

In de kleedkamer zag ik tot mijn verbazing Jeffrey ineens in de deuropening staan. Kijk dat is nog eens een leuke verrassing, we speelden klaarblijkelijk samen met Ons Eerste! Miranda was tevens afgereisd naar Hasselt om live en rechtstreeks de verslaglegging te verzorgen. Ik vermoed dat ze incognito was (met een zonnebril , een hoed en een krant in de handen) want ik heb haar niet gezien. Opvallend eigenlijk want normaliter ontgaat mij niets in deze wereld! Met onze reporter ter plaatse heb ik afgesproken dat ik niet zal uitweiden over de mooie potten die er door Ons Eerste op de mat werden gelegd.

.....................................................................................................................................................................................................

Laat ik het wedstrijdgedeelte eens beginnen met de dubbel van onze dames. De vorige keer dat ik inviel moest Amy nog een strafrondje lopen van Laura omdat ze er in de eerste set niet helemaal bij was met haar gedachten. Ik herken dat wel, zo nu en dan dwalen de gedachten nu eenmaal af naar Jessica, ach daar is eigenlijk niets mis mee. Enfin, Laura hoefde vandaag niet in te grijpen want Amy was ditmaal wel bij de les. De meiden begonnen voortvarend tegen Arianne en Leandra en hadden eigenlijk vanaf het begin tot het eind de grip op de wedstrijd. Amy gaf na de wedstrijd aan dat Laura de punten vanuit het achterveld opzette waarna Amy de punten snel kon afmaken, ‘BAM!’ De eerste set trokken Laura en Amy met 21-14 naar zich toe. Soms wil een partij wel eens kantelen na een vrij eenvoudig gewonnen set. Gelukkig hielden de meiden ook in de tweede set het hoofd koel 21-15.

De pot van de mannen was een stuk spannender. In de eerste set kwamen we er niet echt aan te pas tegen Stefan en Steven. Het spel was iets te voorspelbaar en de verdediging van onze tegenstanders stond als een huis. Aan het einde van de eerste set was het mij duidelijk geworden dat het positiespel uiteengereten kon worden door diep te slaan. In de tweede set waren de rollen omgedraaid en konden we druk opbouwen vanuit het achterveld. Een serie ferme diepe klappen van met name Gerjan deed wonderen. Na 21-14 winst in de tweede set was de partij weer in evenwicht. Jammer genoeg was de scherpte aan het begin van de derde set zoek, de mannen uit Hasselt en omgeving sloegen snel een gaatje van vijf punten wat we niet meer wisten in te lopen 21-15. Maar niet getreurd, het samenspel op de baan was bij vlagen gewoon erg goed!

Met een 1-1 tussenstand kon het nog alle kanten op, op voorhand had ik wel vertrouwen in de dames want de meiden hadden de dubbel toch vrij overtuigend gewonnen. Of de heren het konden bolwerken was nog maar de vraag. Gerjan begon in ieder geval goed aan zijn favoriete onderdeel, hij speelde in de eerste set net even wat vaster dan Steven en haalde de set met 21-16 binnen. Met name de tweede helft van de eerste set was sterk gespeeld, Gerjan bouwde de punten mooi op en weerstond de verleiding om te snel te willen scoren. In de tweede set waren de mannen erg aan elkaar gewaagd, maar de houding op de baan was een wereld van verschil. Gerjan was stoïcijns en de rust zelve terwijl Steven zijn emoties de vrije loop liet. Het werd 17-17 het werd 19-19, 20-19, 21-20, 22-21 en uiteindelijk was het bij het derde wedstrijdpunt raak 23-21. Ik kan niets anders zeggen dan petje af!

Amy en Laura waren vrij snel klaar tegen respectievelijk Arianne en Leandra. Amy won met 21-10 en 21-12. Laura won met dezelfde cijfers alleen in de andere volgorde 21-12 en 21-10. Van beide dames heb ik wat punten kunnen bekijken, het spelbeeld was identiek. Beide dames hadden de controle over de rallies, wat moet dat toch een lekker gevoel zijn geweest!

De enkel van Guido tegen was interessanter. In mijn enkelpot mocht ik het opnemen tegen Stefan, een erg leuke vent! Aan het begin van de eerste set kwam ik een paar punten voor maar bij 7-3 kreeg ik last van een ‘zwabber-arm’ dat is net zoiets als een ‘zwabber-been’ waar Gerard Kemkers ooit mee kampte. In de eerste set sloeg ik in totaal vijf services uit, da’s niet best. De set ging met 19-21 nipt naar Stefan. Tijdens de interval gaven Amy en Laura aan dat zowel mijn service als mijn ‘kleers’ zo’n anderhalve meter te ondiep waren. Een bekend probleem maar in het restant van de partij was ik niet bij machte om met mijn (geleende) racket dieper te komen. In de tweede set sloeg ik weer vijf services uit maar desalniettemin was ik wel in staat om een  vroege achterstand om te buigen, 21-19. Met mijn loopvermogen is in ieder geval weinig mis! Even flitste de volgende gedachte door mijn hoofd, ‘zal ik remise aanbieden!?’ Een interessante gedachte maar het bleek reglementair onmogelijk… Ofwel op naar de derde set! Maar helaas net als bij de dubbelpartij was de start van de derde set dramatisch, binnen de kortste keren had ik negen punten achterstand en was het pleit min of meer beslecht. Door kort te serveren kwam ik nog iets terug maar het mocht niet meer baten 21-15, balen! Een lege bidon na afloop van de partij zorgde al snel voor een enorme glimlach op mijn gezicht. Op het scherm in de kantine zal ik Kimberley Bos op het podium staan. Olympisch brons op de skeleton, wat een unieke prestatie van Kimberley Bos!

Net als bij mijn vorige invalbeurt heb ik van de tweede mix van Laura en Gerjan tegen Stefan en Leandra weinig meegekregen. De setstanden 21-11 en 21-12 zijn toch vrij duidelijk, ergens wel opvallend gezien de overwinningen in de enkelpotten. Laten we het erop houden dat dit niet het favoriete onderdeel is van Gerjan en Laura. Het was aan Amy en Guido om de winst in het competitieduel veilig te stellen. Het was overduidelijk, Amy had geen zin om te verliezen. Bij het inspelen moest ik de ‘kleer’ oefenen. Amy gaf aan dat ik niet alleen mijn arm en pols maar ook mijn lichaam en schouder moest gebruiken ‘wijzen naar de shuttle!’. Laten we het erop houden dat zelfs ik, iemand gezegend met een fluwelen techniek, nog verbeter potentieel heb!

De start van de eerste set was spannend, de eerste twee punten haalden we keurig binnen, een dropje van Amy en een smash van mij. Zou het dan toch een makkelijke pot worden!? Prompt verloren we vier punten op rij! Geen paniek, rustig één voor één de puntjes terugpakken en zo geschiedde. We speelden eigenlijk wel lekker samen behoudens de punten waarbij ik moest serveren. Mijn service was veel te hoog en ik was niet op tijd terug in het achterveld. Amy greep gedecideerd in, voor elke service moest ik even rust nemen én er werd van tactiek veranderd. Vanaf het einde van de eerste set was de afspraak dat Amy in het achterveld stond zodra ik moest serveren. De eerste set werd met wat geluk (de tegenstanders versloegen zich namelijk opvallend vaak op mijn belabberde service) met 21-17 over de lijn getrokken. In de tweede set was het spel van Amy en mij simpel maar effectief. Vanaf de eerste slag speelden we dwingend en maakten we om beurten de rallies af. Zo nu en dan werden we in de rally fraai afgetroefd door Steven en Arianne maar in het gros van de punten waren wij toch de bovenliggende partij. Het enige smetje bleef mijn service maar Amy stond haar mannetje wel in het achterveld. Daarnaast zal het voor de tegenstanders ook verwarrend zijn geweest om dan weer tegen een mix en dan weer tegen een dubbelopstelling te spelen… De tweede set werd met 21-14 gewonnen, mede door een paar fraaie backhand cross slagen van Amy!

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Zodoende won het derde team de uitwedstrijd met 3-5 waarbij iedereen zijn favoriete wedstrijd wist te winnen! In de kantine kletsen we nog even gezellig met de dames en heren van Allotria. Altijd fijn om een bittergarnituur en een drankje na de wedstrijden te mogen verwelkomen!

Helaas moeten we over enkele weken als ZBC  alweer afscheid nemen van onze sterke dame Amy Nguyen. Succes met verhuizen, geniet van je nieuwe huis en veel plezier in deze nieuwe fase van je leven! Amy bedankt voor de tips, aanwijzingen maar bovenal je gezelligheid. Het was me een eer en waar genoegen om de laatste partij met je te mogen samenspelen. We gaan je missen Amy!!!