In aanloop naar de wedstrijd maakte een lichte spanning zich van mij meester. Durf ik het écht aan
om op zaterdag een rondje in het derde team mee te draaien? Wat als mijn invalbeurt in het derde
team uitloopt op een fiasco!? Stel dat ik de controle verlies en het helemaal verkeerd gaat!? Dan
loopt het niet alleen voor mij maar direct voor het hele team in de soep. Misschien is het toch
verstandiger om nog even de boot af te houden... Miranda stelde mij echter gerust: “Guido, ik neem
mijn zoontje ook mee naar de wedstrijd hoor, komt vast goed als je de jongens meeneemt!”. Terwijl
deze wijze woorden doorgalmden in mijn hoofd gaf ik mijn fiat, op hoop van zegen...

De ochtend begon goed, de raddraaiertjes stormden rond achten de slaapkamer binnen: “Papa
wakker worden, we moeten zo meteen badmintonnen!”. Tijdens het ontbijt verzamelde ik alle
benodigdheden, sportkleren, rackets, spelletjes, iPads en boterhammen voor de doerakkertjes. Voor
mijzelf nam ik een banaan mee (geleerd van Luuk)! Even dreigde ik de controle te verliezen toen de
boefjes naar buiten slopen om met het ijswater in de tuin te gaan spelen. Nee, nee, géén natte
broeken zo vlak voor het sporten! De rekeltjes zette ik op gewiekste wijze weer op het goede spoor:
“Jongens, snel jullie moeten het ijs van de ramen krabben anders komen we te laat!” Dat lieten de
belhameltjes zich geen tweede keer zeggen: “Ja, leuk ijs krabben!” en het risico was geweken.

Tien voor tien arriveerde we in de kleedkamers, na ons omgekleed te hebben liepen we de zaal
binnen waar onze scan-chick zich ontfermde over de QR-codes. Even vreesde ik de lastige
persoonlijke vragen zoals: “Ben je geboren?” of “Heb je een naam?” Deze vragen bleven echter uit
want Willemiek kent iedereen op de club bij voor en achternaam. Het was een gezellige boel in de
hal, naast team 3 speelde ook een jeugdteam en team 1 en 2. Om het nog gezelliger te maken zette
ik nog een extra netje op naast onze twee banen. Het was een groot succes, als snel kwam Miranda’s
zoontje er bij en stonden er drie jonge enthousiastelingen ijverig een shuttle over en weer te slaan. In
gedachte slaakte ik een zucht van verlichting....

Het duurde niet lang of de tegenstanders uit Nijeveen kwamen ons begroeten. Een hecht team dat al
jaren in dezelfde samenstelling speelt (zo vernam ik later in de kantine). Dat beloofde een leuke
uitdaging te worden aangezien ik voor het eerst meedraaide in het derde team. Het inspelen met
Gerjan verliep nogal chaotisch maar dat was mij allerminst aan te rekenen. Je mag niet van een
invaller verwachten dat hij op de zaterdag ochtend ineens vanuit het niets foutloos kan gaan
‘vlinderen’. Teamgenoot of niet, als je iemand naar achter ziet lopen moet je gewoon kort geven.
Nooit en te nimmer toegeven aan het killersinstinct!


De dubbel van Gerjan en mij was écht een leuke pot. Voor het eerst dit seizoen was ik aan het
badmintonnen, we hadden rallies en de timing klopte!! In de eerste set keken we lang tegen een
kleine achterstand aan maar tegen het einde van de set waren we eindelijk bij 18-18. Het werd 18-19
waarna we volop kans hadden op de 19-19 maar het was niet aan ons gegund. Helaas ging het punt
erop ook naar Nijeveen en zodoende prijkte er 18-21 op het scorebord. In de tweede set was het
krachtsverschil groter, eenmaal in de aanval wonnen we de punten maar Ruud en Richard zorgden er
voor dat we niet aan aanvallen toe kwamen. Toch wel knap hoe de mannen dat wisten klaar te
spelen. Voor het eerst dit seizoen stapte ik vol voldoening van de baan. Badmintonnen (met veer) is
echt leuk!!

Onze dames hadden het in de eerste set tegen Melanie en Annie lastig, erg lastig zelf, eigenlijk zelfs
zo lastig dat deze met 15-21 werd verloren. Na de wedstrijd gaf Amy aan dat ze nog niet helemaal bij
de les was in de eerste set. Ik heb het niet meegekregen maar ik vermoed dat Amy even wat
strafrondjes van Laura heeft moeten lopen om weer fris en fruitig aan de tweede set te kunnen
beginnen. In de sets die volgden waren Laura en Amy heer en meester, het was mooi schouwspel om
te zien. Amy zette vanaf slag één de druk vol op de tegenstanders. De speelsters uit Nijeveen konden
er niet onderuit komen, uitwijken naar Laura was geen optie want ook Laura maakte weinig fouten,
ze speelde lekker degelijk en hield het spel simpel en overzichtelijk. Het dirigeren van de shuttles
naar de open plekken op de baan was ruimschoots voldoende. Zo trokken de dames de stand weer
gelijk 21-08, 21-11.

De enkel van Gerjan was een leuke pot om te tellen. Allereerst viel het mij op dat Ruud linkshandig
was (goh, had ik daar net niet twee setjes tegen staan dubbelen!?) In de eerste set maakte beide
spelers veel onnodige fouten en waren de rallies daarom kort. Het ging tot 16-16 gelijk op maar toen
wist Ruud de beslissende demarrage te plaatsten 17-21. De reactie van Gerjan na de verloren eerste
set was leerzaam: “Nou, ik ben nu lekker warm gespeeld hopelijk komen er wat meer rallies”. Welnu
dat is exact wat er gebeurde. Beide heren maakte minder fouten en er ontstonden mooie lange
rallies. Gedurende de set was het stuivertje wisselen dan lag Gerjan een puntje voor en dan lag Ruud
weer een puntje voor. Uiteindelijk wist Gerjan de set binnen te slepen met 21-18. De derde set was
bizar, tot 9-9 ging het gelijk op en ineens was de tank leeg bij Ruud. Gerjan liep uit naar 17-9 en even
later was het pleit beslecht 21-14. Mooi teruggevochten Gerjan!

Gelijkertijd was de enkel van Amy bezig, als teller had ik ook goed zicht op deze partij. Het begin van
de eerste set leek gelijk op te gaan maar schijn bedriegt. Amy speelde slordig, haar vizier moest
duidelijk nog even worden scherpgesteld. Voor Marlous was er echter geen houden meer aan toen
Amy beter in haar spel kwam 21-13, 21-11. Het is gewoon genieten geblazen om Amy te zien spelen,
wat is deze dame toch gezegend met een goede techniek.

Voor aanvang van mijn enkel gaf Gerjan aan dat hij mij kansen toedichtte, een fijn gegeven. Ikzelf
schatte mijn kansen lager in want mijn longinhoud liet te wensen over als gevolg van een
hardnekkige verkoudheid. Het inspelen van Richard verliep chaotisch, eerst moest er een tranendal
van een jonge telg worden opgelost. De tijd van badminton spelen was duidelijk voorbij, ... tijd om de
jongens te laten Carcassonnen! Enkele momenten later zag ik dat het mis was met Miranda, daar lag
ze dan aan de andere kant van de zaal met haar enkel op de bank, het zal toch niet hè... Enfin de
eerste punten tegen Richard waren aftastende punten, ik kreeg al snel door dat Richard een mooie
techniek bezat maar niet de slagen in huis had om mij in de rally weg te blazen, bijna alle slagen
waren te belopen! Een kleine achterstand in het begin werd omgebogen tot een voorsprong en bij
20-18 had ik een opgelegde kans om de set uit te smashen, maar jammerlijk genoeg beukte ik een
tikkeltje té diagonaal. Het punt erop bleef ik geduldig en was een geniepig dropje Richard uiteindelijk
te machtig 21-19. Na de set nam ik even de tijd om op adem te komen, want de set had veel van mijn
longen gevergd. Tot mijn verbazing gaf Richard zich eigenlijk gewonnen in de tweede set, het stond
snel 10-1 en die voorsprong werd niet meer uit handen gegeven 21-12.

Van de partij van Laura tegen Melanie heb ik niets meegekregen, sorry Laura ik was zelf aan het
spelen, mea Culpa! De setstanden 21-07 en 21-09 spreken echter boekdelen.

Alle inleidende belegeringen ten spijt, de partijen waar het écht om draait in deze competitie zijn als
vanzelfsprekend de mixen. We spelen immers in gemengde teams dus de gemengde partijen voeren
de boventoon. Natuurlijk liet ik niets aan toeval over, ik installeerde de drie belhamels op de iPad en
kreeg bijna zelf zin om het spel subwaysurvers te spelen... Vooraf besprak Amy de tactiek, de eerste
11 punten zou Amy voor gaan spelen als het niet effectief bleek zou Amy naast mij gaan spelen.
Daarnaast moest ik het merendeel van de shuttles op de dame slaan. Gelukkig mocht ik nog wel
lekker instinctief achter shuttles aan blijven rennen van Amy! We gingen voortvarend van start tegen
Ruud en Annie, binnen een mum van tijd hadden we een onoverbrugbaar gat geslagen. Vanaf de
opslag legden we beide druk op Ruud en Annie, het duo had hier grote problemen mee. Vanuit het
achterveld kon ik doen wat ik wilde en Amy strafte alles resoluut af aan het net. In het zicht van de
haven sprong mijn bespanning, ik moest mijn toevlucht zoeken in mijn reserveracket (brede grip,
topzwaar). Gelukkig hadden we een buffer en kon ik mij wat foutjes permitteren 21-13. Tijdens de
break dwaalde mijn gedachten af naar Jessica, och wat zag ze er weer mooi uit. Haar fraaie rode
galajurk maakte diepe indruk op mij... totdat Amy me weer tot de orde riep. Tip voor de volgende
keer, Amy laat mij altijd dromen! De tweede set verliep totaal anders dan voorzien. Voordat we er
erg in hadden stonden we 2-8 achter, Amy was ineens wat minder fel en ik had nog even wat tijd
nodig om te wennen aan het zware racket. We vonden echter ons spel weer en even later stond het
12-12 en dacht ik oprecht dat we er waren. Vermoedelijk dacht Amy dat ook, we verloren de
scherpte en ons niveau zakte weer in en bij 19-19 gooiden we zelfs, geheel tegen de verwachting in,
onze eigen glazen in 19-21! Tijdens de pauze analyseerde Amy het goed, het moet kunnen, gewoon
scherp beginnen. De derde set leek een formaliteit, Amy was dominant en zorgde voor enorme druk,
ze was overal en nergens én alles wat hoog in het achterveld kwam viel aan mij ten prooi 21-14.

Van de tweede mix van Laura en Gerjan tegen Richard en Marlous heb ik weinig meegekregen. Sorry
Laura ik doe dit écht niet met opzet, ... De eerste twee sets waren nagenoeg gelijk aan de setstanden
die Amy en ik noteerden 21-13 en 20-22. Helaas lukte het Gerjan en Laura niet om de derde set
binnen te slepen. Nou ja, laten we het houden op een schoonheidsfoutje, desalniettemin is 6-2
natuurlijk een goede uitslag.


De Covid maatregelen stonden het toe om met Nijeveners nog even in de kantine een drankje en een
bittergarnituur te bestellen. Opvallend feitje de meiden namen de bestelling van de tegenstanders
op met de telefoon, kijk dat zijn skills waar ik nog iets van kan leren!