Eén voor één kwamen de sportieve helden van de sterrenensemble de zaal binnendruppelen. Rond kwart over zeven was het team op volle sterke en werd begonnen met de warming-up. Doordat de partijen van de mini’s wat langer duurden dan verwacht bestond mijn warming-up als begeleider voornamelijk uit het bijhouden van de telvaardigheid bij de mini’s. De laatste partij was rond kwart voor acht gespeeld waarna de wedstrijd tegen Hellas Nunspeet van start kon gaan.

Michel en Jason beten in de herendubbel het spits af tegen Pascal en Harry. Vanaf de eerste slag zetten Michel en Jason druk in de rallies én met succes. De spelers uit Nunspeet kwamen niet uit de verdediging en oogden kwetsbaar. Met name de service van Michel was scherp en bracht veel schade toe. Al snel werd duidelijk dat Michel en Jason een maatje te groot waren. De eerste pot werd overtuigend met 21-8, 21-12 binnengehaald.

Op het andere veld werd de damesdubbel van Lisa en Nienke tegen Linda en Bertina gespeeld. Aangezien ik bij de heren aan het tellen was heb ik alleen de staart van deze partij kunnen bekijken. Het was een spannende pot waarin de dames uit Nunspeet uiteindelijk over de langste adem beschikten. De Zwollenaren bleven in de derde set goed bij maar het lukte helaas niet om het kleine gaatje te overbruggen 24-22, 16-21, 18-21.

Bij een 1-1 tussenstand had ik ook het genoegen om de partij tussen Nienke en Linda van dichtbij mee te maken. De dames waren zeer aan elkaar gewaagd en het mondde uit in een zinderende strijd. De verdediging van beide dames stak goed in elkaar waarbij Nienke net even wat meer ‘touch’ in de slagen had wat Linda wist te compenseren met goed voetenwerk. Het ging dan ook gelijk op in de eerste set totdat Nienke bij een stand van 20-18 mocht serveren voor de set. Het was echter Linda die de setpunten wegwerkte en zelf wél op haar eerste setpunt toesloeg. Nooit fijn om zo’n manier een setje te moeten laten gaan! De tweede set was qua scoreverloop bijna identiek aan de eerste set maar Nienke had lering getrokken uit de verloren eerste set en had een tactisch meesterplan gesmeed. Als twéé setpunten niet genoeg zijn om de set binnen te halen dan heb je er minimaal dríé nodig, een vernuftig plan! Bij 20-17 sloeg Nienke op om de set binnen te halen, uiteraard werkte Linda twee setpunten weg maar was het ditmaal Nienke die met de set aan de haal ging. De wedstrijd was weer in balans en er was een aardig gat geslagen in de energievoorraad van beide dames. Natuurlijk dacht ik tijdens de break even aan Jung So-Min om de juiste vechtersmentaliteit op te roepen!

De derde set ging van start en de eerste twee punten gingen naar Linda… Maar Nienke bleef kalm en hield vast aan haar strijdplan namelijk het rondspelen van de shuttle. Dropjes werden afgewisseld met diepe slagen in de backhandhoek. Vanaf 5-5 pakte Nienke een aantal punten op rij wat het keerpunt in de wedstrijd bleek. De vermoeidheid was bij Linda ingetreden waarna Nienke de klus gedecideerd klaarde. Bij 21-13 was ik dan eindelijk uitgeteld en Linda vermoedelijk ook! Nice Nienke!!!

Jason was gelijktijdig met Nienke de baan opgekomen voor zijn pot tegen Pascal. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik had gedacht dat Jason de pot met het grootste gemak zou winnen. Tijdens de dubbel oogde Pascal immers kwetsbaar. Voordat Jason er erg in had keek hij in de eerste set tegen een fikse achterstand aan, alles wat niet lukte in de dubbel lukte wel in het enkelspel. Jason herpakte zich nog net op tijd en bij een stand van, naar ik meen 15-15, wist hij door te drukken en stond er ineens 21-17 op het scorebord. In de tweede set had Jason wel alles onder controle en was de strijd snel gestreden 21-13.

Van uitstel komt afstel, … nou niet dus! De eerste helft van de competitie stond ik vanwege hielspoor aan de kant, maar nu moest ik er toch echt aan geloven, er moest worden geënkeld tegen Harry. Er zat niets anders op dan het veld met angst en beven (en een stijve rug) te betreden. Het voelde alles behalve vertrouwd, ik had de grootste moeite om de shuttles zuiver te raken, dit staat natuurlijk los van mijn fluwelen techniek. Nee, het zal de spanning zijn geweest, ondanks mijn slordige spel kwam ik op 20-17 en werd Nienkes strategie tot in perfectie uitgevoerd 21-19! In de tweede set stond het vizier iets scherper en werd het 21-14. Gelukkig stond bij Harry het spelplezier voorop en was ‘lekker sporten’ het hogere doel.

Het was aan Lisa om de tussenstand op 5-1 te brengen maar Bertina was onze Lisa met 17-21, 18-21 de baas. Zo zie je maar weer een reisje naar Afrika is natuurlijk hartstikke leuk maar natuurlijk funest voor de badminton-skills. We hadden het nog zo gezegd, op dit niveau kan je niet meer ‘ongestraft’ op vakantie gaan. Maar toegegeven erg knap dat Bertina het twee sets lang conditioneel wist bol te werken tegen Lisa, meestal is het toch Lisa die na een spannende eerste set over de langste adem beschikt.

Inmiddels was het half tien en werd met een 4-2 tussenstand begonnen aan de mixpartijen. De afgelopen jaren was Lisa haast onoverwinnelijk met Guido aan haar zijde, maar de (politieke) tijden veranderen en zo kwam het dat Lisa aantrad met Michel aan haar zijde. De eerste set werd met 21-17 gewonnen waarna het spel in de tweede set ineens stokte. Halverwege de tweede set was de tank leeg bij Michel, die kampte met de naweeën van een positieve Covid-test. De set werd verloren met 16-21 maar gelukkig wisten onze sterren het tij weer te keren en bleek Lisa ook in deze samenstelling toch gewoon weer ouderwets onoverwinnelijk 21-13!

Op de andere baan hadden Nienke en Guido weinig te duchten van Bertina en Harry. Het was een vreemde pot, het gros van de shuttles werd omhoog gespeeld wat resulteerde in prijsschieten vanuit het achterveld, binnen een mum van tijd stond er 21-12, 21-14 op het scorebord.

De bitterballen smaakten lekker maar echt tijd om de 6-2 overwinning te vieren was er niet. Door de lange driesetters was de eindstand pas om 22:45 uur opgetekend. Veel meer dan ‘’een gezellig drankje” zat er niet in! Vrijdag 1 december speelt het sterrenensemble thuis tegen de helden uit Nijeveen!