Eigenlijk was pas sinds vorige week duidelijk geworden dat we de mogelijkheid hadden om kampioen te worden. Leuke, gelijkwaardige potjes spelen (en die dan hopelijk wel winnen) was het belangrijkste uitgangspunt. Maar nu… nu ging het ergens om! En dat wisten de jongelui ook.

Iet wat zenuwachtig vertrok J7 zaterdag 16 maart naar Meppel.

Sowieso al raar om een thuiswedstrijd te spelen in Meppel. Maar voor een maximaal resultaat moet je wat over hebben.

Toch een gelukje dat die inhaalwedstrijd echt de allerlaatste wedstrijd was van dit seizoen voor de gehele poule, want zo konden we mooi zien hoeveel punten er nodig waren voor de winst. De dames en heer dachten dat zij sowieso 3 punten moesten scoren; dat hebben we maar even zo gelaten. Alleen Saar was op de hoogte dat het er maar 2 hoefden te zijn. En de statistieken wezen uit, dat 3 punten haalbaar moesten zijn: de vorige keer was het tegen deze club 3-3.

En, wat ook nog eens leuk was: we hadden een extra toeschouwer! Wat een verrassing! Onze Ton (of BadminTON) zoals wij hem ook wel noemen, stond natuurlijk weer paraat om onze jongelui aan te moedigen en de nodige tips te geven tijdens de wedstrijden. Wat fijn! Ton, bedankt weer voor je tomeloze, oneindige inzet dit seizoen: wat zouden we zonder jou moeten!

Oké, weer terug naar de wedstrijd. Terwijl de ouders de indeling op een verdwaald A4tje krabbelden (verwarrend zo’n thuis/uitwedstrijd: wie neemt nou het formulier mee?), ging ons sterrenteam zich vast warm spelen. Met wat zorgen werd dit aanschouwd, aangezien de meeste shuttles na de opslag weer op de grond belandden. Wat moest dit worden? Zenuwachtig gegiechel doorbrak af en toe een gespannen stilte.

Gelukkig leek de eerste partij al helemaal niet op wat we tijdens het inslaan te zien kregen. De gespannen bekkies bleven wel, maar de focus en het vastbijten in de partij zorgden voor menig rake shuttle.
De eerste twee wedstrijden begonnen: op het ene veld speelde Menno tegen Jurjen en het ging spannend gelijk op. De eerste set was in het voordeel van Menno (15-11). Maar Jurjen dreef Menno steeds verder met zijn slagen achter in het veld. De tweede en derde gingen naar Jurjen (14-16 en 12-15). Oef, dat was even een tegenvaller, maar wat een spel liet Menno zien! Ondanks verlies, mag je daar echt trots op zijn!

Tegelijkertijd naast Menno, streden Saar en Esmee tegen Nathalie en Varvara. Door beter te spelen in de lege ruimtes werd de wedstrijd gewonnen. Met 15-10 en 15-9 waren Esmee en Saar te sterk. Lekker gespeeld dames!

De tussenstand 1-1…

Daarna speelde Callista een single tegen Nathalie en Esmee en Menno namen het op tegen Jurjen en Varvara.
Bij Callista ging de eerste set naar haar tegenstandster. Maar Callista laat zich nooit gek maken (ook niet door motorbendes 😉) en blijft zich vastbijten in de partij: het roer ging om en de tweede en derde set waren voor Callista. Ze stuurde haar tegenstandster van links naar rechts en dat was het wapen dat nodig was om de wedstrijd te winnen: 12-15, 15-11 en 15-13. Topper!

Op het andere veld in de dubbelpartij van Menno en Esmee. Wat gebeurde daar ineens? Ze ging zo maar, zonder dit geleerd te hebben, voor-achter spelen. En het ging ze nog best goed af! In het begin van de partij ging het gelijk op. Tot aan het eind van beide sets: dan werd even wat slim spel van de onze de partijen ingezet en de set en uiteindelijk wedstrijd  over de lijn trokken. Er werden lange rally’s gespeeld wat leuk was om te zien, maar ook zenuwslopend. De eindstand van de dubbel was 15-12 en 15-12.

Toen Callista de winst binnen had en Saar al een dikke lach op haar gezicht had, besloten we ook de andere teamleden het grote nieuws te vertellen: kampioenen!! Wat een blijdschap, een tikkeltje ongeloof, maar bovenal opluchting trokken over de gezichtjes heen. Op sommige gezichten kwam weer een kleur en werd er gejuicht!

Maar er moest natuurlijk nog wel verder gespeeld worden: er volgende nog twee partijen. Saar speelde een single tegen Varvara en Callista en Menno speelde tegen Jurjen en Nathalie.

Saar gaf vol gas en wilde geen enkele gelegenheid laten liggen om haar tegenstandster te verschalken. Lekker gespeeld Saar: met 15-3 en 15-3 veegde ze Varvara van de baan.

Op het andere veld werd de laatste dubbel gespeeld, waar Callista en Menno het opnamen tegen Jurjen en Nathalie. De tegenstanders waren best sterk samen en waren iets beter in het samenspelen en elkaar aanvullen. Maar wat waren ook hier weer mooie rally’s te zien. De uitslag 10-12 en 9-15.

Nadat de wedstrijd was afgelopen, was de energie nog lang niet op!
Na de ‘huldiging’, surprises (o.a. een super grote zak snoep van Ton – bedankt!) en foto’s maken, bleven ze nog even doorspelen en achter elkaar aanzitten door de hal.

Met 4-2 winst én het kampioenschap op zak, werd het toch tijd om weer te vertrekken om het al geplande afsluitingsfeestje te gaan vieren – nu in een extra feestelijk tintje!